اهمیت
ازدست‌رفتن بهره‌وری: عدم اشتغال یا تحصیل این جوانان به معنای ازدست‌رفتن بهره‌وری و استعدادهای انسانی است که می‌تواند به توسعه اقتصادی و اجتماعی کمک کند.
ریسک افزایش ناهنجاری‌های اجتماعی: بیکاری و بی‌هدفی می‌تواند منجر به افزایش رفتارهای ناهنجار، جرائم و مشکلات اجتماعی شود.
افزایش فشارهای اجتماعی و اقتصادی: به دلیل نیاز به حمایت‌های اجتماعی و بیکاری، عدم فعالیت این جمعیت می‌تواند منجر به فشارهای اقتصادی بر خانواده‌ها و دولت شود.
نکات تکمیلی
آمارها نشان می‌دهد که در ایران حدود ۳ میلیون جوان بین ۱۵ تا ۲۴ سال نه در حال تحصیل هستند، نه شاغل‌اند، و نه مهارتی برای ورود به بازار کار می‌آموزند. این وضعیت که در تعاریف بین‌المللی به‌عنوان جمعیت NEET شناخته می‌شود، یکی از عوامل کلیدی پایین‌بودن نرخ رسمی بیکاری در این گروه سنی به شمار می‌رود.
ادامه در بودن روند این وضعیت، تبعات عمیق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دارد. این گروه از جوانان که به‌عنوان یکی از سرمایه‌های اصلی هر جامعه‌ای شناخته می‌شوند، در واقع به دلایل متعددی از چرخه تحصیل و کار خارج شده‌اند. عدم توجه به این معضل می‌تواند به ازدست‌رفتن استعدادهای انسانی و بهره‌وری اقتصادی منجر شود.
علی‌رغم این که طبق آمارها، تعداد جوانان NEET در ایران از ۳.۸۹۰ میلیون نفر در سال ۱۳۹۳ به ۲.۸۲۳ میلیون نفر در سال ۱۴۰۲ کاهش‌یافته است؛ اما توجه جدی به این حوزه برای بهبود کاهش این روند از سوی مسئولین ذی‌ربط دارای اهمیت است.
این مشکل می‌تواند عواقب اجتماعی ناگواری به دنبال داشته باشد. جوانانی که بدون هدف در جامعه باقی می‌مانند، ممکن است به ناهنجاری‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر روی‌آورند. برای مقابله با این پدیده، نیازمند تقویت ارتباطات اجتماعی و افزایش حس مسئولیت‌پذیری جمعی هستیم.
سازمان‌های دولتی و غیردولتی می‌توانند به‌جای برنامه‌های کوتاه‌مدت، به دنبال رویکردهای پایدار و بلندمدت برای حمایت از این جوانان باشند. آموزش مهارت‌های لازم برای ورود به بازار کار و ایجاد فرصت‌های شغلی متناسب با نیازهای روز، از جمله راهکارهای کلیدی است. بدنه‌های جامعه می‌توانند با ارتقای آگاهی و فراهم‌کردن بسترهای مناسب، به بهبود وضعیت این جوانان کمک کنند.
در نهایت، سرمایه‌گذاری در جوانان نه‌تنها به نفع آنها خواهد بود، بلکه می‌تواند به رشد پایدار و شکوفایی جامعه نیز کمک کند.
