گزیده تحلیل رشد سرمایهگذاری و کاهش وابستگی به نفت
در نیمه اول سال ۱۴۰۳، اقتصاد ایران با رشد ۲.۹ درصدی در تولید ناخالص داخلی (GDP) و افزایش ۴.۱ درصدی در تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی مواجه شد. این پیشرفت، ناشی از کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی، افزایش سرمایهگذاری در داراییهای ثابت و رشد گروههای کشاورزی (۲.۸ درصد) و صنایع و معادن (۲.۴ درصد) است.
در بخش اشتغال، نرخ بیکاری به ۷.۵ درصد کاهش یافته و جمعیت شاغلان نسبت به سال گذشته ۴۴۴ هزار نفر افزایش داشته است. همچنین نرخ مشارکت اقتصادی با ۰.۱ درصد رشد، به ۴۱.۷ درصد رسیده است.
دولت با تسهیل سرمایهگذاری، کاهش بوروکراسی و حمایت از صنایع داخلی، به جذب سرمایه و رشد پایدار کمک کرده است. این روند، امیدواری برای دستیابی به رشد اقتصادی پایدار و رفاه بیشتر را افزایش داده است.
اهمیت
رشد تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی، کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی و تنوعبخشی به ساختار اقتصادی، از عواملی هستند که نه تنها به افزایش تولید و اشتغال کمک میکنند، بلکه باعث تقویت منابع مالی پایدار میشوند. همچنین، کاهش نرخ بیکاری و افزایش مشارکت اقتصادی نشاندهنده بهبود وضعیت بازار کار است. این روندها به خصوص در شرایط تحریمی و اقتصادی پیچیده، نویدبخش یک مسیر اقتصادی پایدارتر برای ایران در سالهای آینده هستند.
