علت اهمیت و خوب بودن
امنیت غذایی:
– افزایش تولید گندم به معنای تأمین بهتر و باثبات‌تر امنیت غذایی کشور است. گندم یکی از مهم‌ترین محصولات زراعی و یکی از اصلی‌ترین منابع غذایی در بسیاری از کشورها است.
کاهش وابستگی به واردات:
– رشد تولید گندم باعث می‌شود که کشور نیاز کمتری به واردات گندم از دیگر کشورها داشته باشد، که می‌تواند به بهبود تراز تجاری کمک کند و هزینه‌های ارزی را کاهش دهد.
پایداری اقتصادی:
– افزایش تولید محصولات کشاورزی، از جمله گندم، می‌تواند به تقویت اقتصاد روستایی و افزایش درآمد کشاورزان کمک کند. این مسأله می‌تواند به کاهش فقر در مناطق روستایی منجر شود و امنیت اقتصادی جوامع محلی را بهبود بخشد.
پیشرفت در فناوری و تکنیک‌های کشاورزی:
– افزایش تولید اغلب نشانه پیشرفت در تکنولوژی و روش‌های کشاورزی است. استفاده بهینه از منابع، استفاده از بذرهای مقاوم‌تر و بهبود مدیریت مزرعه می‌تواند به افزایش بهره‌وری کمک کند.
حفاظت از منابع طبیعی:
– رشد پایدار در تولید گندم می‌تواند نشان‌دهنده مدیریت بهتر منابع مانند آب و خاک باشد. به ویژه در مناطقی که با کمبود منابع آب مواجه هستند، استفاده بهینه و حفاظت از منابع طبیعی بسیار مهم است.
کاهش قیمت‌های محلی:
– افزایش تولید ممکن است منجر به کاهش قیمت گندم و محصولات مبتنی بر گندم در بازارهای داخلی شود، که این می‌تواند به نفع مصرف‌کنندگان باشد و دسترسی به غذا را بهبود بخشد.
توسعه زیرساخت‌ها:
– رشد تولید معمولاً نیازمند بهبود و توسعه زیرساخت‌های کشاورزی است، مانند انبارداری، حمل و نقل و فرآوری محصولات. این توسعه‌ها می‌توانند به تکمیل زنجیره ارزش کشاورزی کمک کنند.
تقویت توان رقابتی بین‌المللی:
– با افزایش تولید و بهبود کیفیت گندم، کشور ممکن است بتواند به بازارهای بین‌المللی وارد شود و به صادرات گندم بپردازد، که این می‌تواند به افزایش درآمدهای ارزی کمک کند.
نکات تکمیلی
در یک دهه اخیر، تولید گندم در ایران دستخوش تغییرات قابل توجهی بوده است. بر اساس آمارها، تولید گندم از ۱۰.۵۸ میلیون تن در سال ۱۳۹۳ به ۱۳.۵ میلیون تن در سال ۱۴۰۲ افزایش یافته که حاکی از رشد تقریبی ۲۸ درصدی در این بازه زمانی است. این افزایش، نشان‌دهنده تلاش‌ها و سیاست‌های اتخاذ شده برای بهبود تولید و تأمین نیازهای غذایی کشور است.
با این حال، باید توجه داشت که در سال‌های اخیر، به‌خصوص از سال زراعی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به این سو، سطح برداشت گندم تحت تأثیر عواملی مانند کاهش بارش‌ها و محدودیت‌های منابع آبی، با روند کاهشی مواجه بوده است. این مسئله به وضوح در داده‌های مربوط به تولید و برداشت گندم نمایان است و می‌تواند چالش‌هایی برای کشاورزان و سیاست‌گذاران به همراه داشته باشد.
دولت سیزدهم با اجرای سیاست‌های مؤثر، موفق شده است علی‌رغم کاهش کلی تولید، بهره‌وری و عملکرد کشت گندم را افزایش دهد. این سیاست‌ها در راستای حفاظت از منابع طبیعی، به ویژه آب و خاک، و همچنین افزایش کیفیت محصولات کشاورزی است. استفاده از روش‌های نوین کشت و بهینه‌سازی مصرف آب، از جمله اقداماتی است که در این راستا صورت گرفته است.
اجرای سند ملی الگوی کشت نیز به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی، به کاهش اثرات منفی ناشی از تغییرات اقلیمی و بهبود مدیریت منابع آبی کمک می‌کند. در مجموع، تلاش‌ها برای ارتقاء سطح بهره‌وری در کشت گندم و سایر محصولات زراعی به‌ویژه در شرایط بحرانی آبی، نشان‌دهنده عزم جدی برای تأمین امنیت غذایی و پایداری کشاورزی در کشور است.
