تحقق اهداف پیشرفت و عدالت، مستلزم توجه به جزئیات و اقتضائات زمانی و مکانی این مفاهیم است؛ ضرورتی که باعث شد تدوین الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت در دستور کار مدیریت ارشد نظام قرار گیرد. بی شک از محورهای مهم این الگو، توجه به ابعاد فضایی پیشرفت و عدالت و مقتضیات و ویژگیهای مکانی پارهها و افرازهای جغرافیایی کشور است. در پژوهش حاضر مقدمهای بر مفهوم، فرآیند و چارچوب برنامهریزی در الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت منطقهای ارائه گردید. در تلاش برای پاسخگویی به دو سوال مطرح شده در حوزههای نظری و کاربردی در تشریح اولا جایگاه مفهوم پیشرفت منطقهای در مبانی پیشرفت اسلامی – ایرانی و ثانیا اصول و فرآیند برنامهریزی در الگوی منطقهای پیشرفت اسلامی – ایرانی این نتایج حاصل شد که الف) الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت منطقهای، چارچوبی برای تعیین مسیر حرکت اقتصاد مناطق کشور، هم راستا با جهت گیری اسلامی – ملی پیشرفت و مبنای آن نظریه عدالت اقتصادی منطقهای و معیارهای کلی آن، تحقق عدالت توزیعی و تخصیصی در سطوح منطقهای و بین منطقهای است. ب) اهداف الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت منطقهای (در ابعاد اقتصادی) را میتوان در چهار عنصر افزایش تولید، ارتقاء بهره وری، ارتقاء دانش و فنآوری و ارتقاء رفاه عمومی خلاصه نمود. ج) به منظور کاربردی سازی بیشتر، اهداف عدالت اقتصادی منطقهای و یا همان ابعاد پیشرفت منطقهای در الگوی اسلامی – ایرانی را میتوان در قالب بیان جدیدی از مفهوم رفاه منطقهای باز توضیح نمود. د) اجزای عملکردی الگوی منطقهای پیشرفت اسلامی – ایرانی بر اساس مطالعات مربوط به وضعیت موجود منطقه در خصوص معیارها و سطوح رفاهی فوق، تحلیلهای آسیب شناختی در دو حوزه آسیبهای منعبث از کمبود امکانات و آسیبهای منبعث از ناکارآمدی فرآیندها صورت میگیرد.
