اهمیت خودکفایی و مدیریت واردات در تأمین امنیت غذایی
تولید کالاهای اساسی مانند غلات، نهاده‌های دامی و دانه‌های روغنی در ایران کمتر از میزان مصرف داخلی است و کشور مجبور به واردات سالانه حجم بالایی از این محصولات است. با وجود افزایش تولید گندم و نزدیک شدن به خودکفایی در این محصول، واردات همچنان در سایر اقلام ضروری ادامه دارد. ایران سالانه بین 17 تا 18 میلیون تن غلات وارد می‌کند که با توجه به شرایط اقلیمی و نوسانات، ممکن است این مقدار به 12 تا 20 میلیون تن متغیر باشد. مهم‌ترین مبادی واردات غلات روسیه، قزاقستان و برزیل هستند. با توجه به وابستگی به واردات و هزینه بالای ارزی، دولت‌ها به دنبال خودکفایی پایدار در تولید این محصولات هستند.
علیرضا کریمی، رئیس کانون هماهنگی زنجیره گندم، آرد و نان، تأکید می‌کند که خودکفایی تنها در صورتی مفید است که پایدار باشد. این پایداری نیاز به زیرساخت‌های مناسب از جمله تأمین بذر و نظام کشاورزی دارد. همچنین، محمد مرتضوی، رئیس هیأت مدیره انجمن صنایع غذایی، به اهمیت آگاهی از شرایط بازار جهانی غلات برای کاهش واردات و مدیریت بهتر این بازار اشاره می‌کند.
اهمیت
تولید و واردات کالاهای اساسی مانند غلات و نهاده‌های دامی ارتباط مستقیمی با امنیت غذایی کشور دارد. هرگونه نوسان در تأمین این محصولات می‌تواند امنیت غذایی را به خطر اندازد و روی قیمت‌ها و دسترسی مردم به مواد غذایی تأثیر بگذارد. وابستگی شدید ایران به واردات غلات و نهاده‌های دامی، فشار زیادی بر منابع ارزی کشور وارد می‌کند. هرچه واردات کمتر شود، ارز کمتری از کشور خارج خواهد شد و این می‌تواند به بهبود تراز تجاری کشور کمک کند.
