این کتاب، تلاشی است در قلمرو معیارهای پسینی عدالت، یعنی معرفی سنجه‌هایی که حاکی از درجه دوری یا نزدیکی ماست، سنجه‌هایی که لاجرم باید رنگ و بوی نظام معرفتی و ارزشی ما را داشته باشد. این گام نخست برای یک شاخص ترکیبی پیچیده، هم نیاز به‌نقد و اصلاح و تکمیل دارد تا در ویرایش‌های آتی بهبود یابد (مسیری که تمام شاخص‌های ترکیبی جهان آن را طی می‌کنند) و هم بلندگویی است برای اظهار نیاز کشور به «رصدخانه عدالت». کارویژه رصدخانه عدالت آن است که کم یا زیادشدن فاصله هر بخش از اقتصاد و اجتماع و حکمرانی با موقعیت عادلانه، را به‌دقت بسنجد. رصدخانه باید یک‌نهاد رسمی باشد تا اولاً عدالتی را سنجش نماید که توسط سیاست‌گذاران عالی کشور به‌عنوان هدف رسمی، معرفی‌شده است و ثانیاً ثمرات رصد آن، از سوی دستگاه‌های اجرایی جدی گرفته‌شده و مبنای اصلاح قرار گیرد.
هسته عدالت‌پژوهی مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام)، بعنوان یکی از مصادیق دستاوردهای این مسیر، در سالیان اخیر برنامه‌ها و اقداماتی را برای برافراشته شدن هرچه بیشتر پرچم «عدالت» در عرصه نخبگانی و عمومی تدوین و اجرا کرده است. این اثر پژوهشی، پیرامون طراحی «شاخص ترکیبی عدالت اجتماعی برای جمهوری اسلامی ایران» است که طی یکسال و نیم در هسته عدالت پژوهی مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) با همکاری مرکز پژوهش¬های مجلس شورای اسلامی، دنبال شده و سلسله گزارش‌هایی در این زمینه آماده نموده است. این جریان به توفیق الهی، سنگ‌بنای تشکیل مرکزی برای رصد و پایش عدالت اجتماعی در ایران معاصر خواهد بود.
