کاهش نرخ تورم در بخش کشاورزی|تحلیل خبر
براساس اعلام مرکز آمار ایران، در اردیبهشت امسال درصد تغییرات شاخص قیمت تولیدکننده بخش زراعت، باغداری و دامداری سنتی در ۱۲ ماه ضد منتهی به اردیبهشت ۱۴۰۴ نسبت به دوره مشابه سال قبل ۳۰.۱ درصد بود که در مقایسه با همین اطلاع در ماه قبل (۳۰.۹ درصد)، ۰.۸ واحد درصد کاهش داشته‌است.
طبق این گزارش در اردیبهشت امسال، شاخص قیمت تولیدکننده بخش “زراعت، باغداری و دامداری سنتی” ۱۷۶۹.۹ اعلام شده که نسبت به ماه مشابه سال قبل (تورم نقطه به نقطه) ۲۳.۵ درصد افزایش داشته است. در این ماه شاخص ۱۲ ماهه منتهی به ماه جاری نسبت به شاخص دوره مشابه سال قبل (تورم سالانه) با رشد ۳۰.۱ درصد مواجه بوده‌است.
کاهش نرخ تورم در بخش کشاورزی از اهمیت حیاتی برخوردار است، چرا که این بخش یکی از ارکان اصلی تأمین امنیت غذایی و توسعه اقتصادی کشور به شمار می‌رود. افزایش نرخ تورم منجر به بالا رفتن هزینه‌های تولید مانند بذر، کود، سم و ماشین‌آلات می‌شود و کشاورزان را با چالش‌های جدی مالی مواجه می‌سازد. در نتیجه، توان تولید کاهش یافته و قیمت محصولات غذایی برای مصرف‌کنندگان افزایش می‌یابد.
تورم بالا همچنین باعث کاهش قدرت خرید کشاورزان برای سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین و ارتقای بهره‌وری می‌شود. این امر مانع از توسعه پایدار بخش کشاورزی و افزایش رقابت‌پذیری در بازارهای داخلی و خارجی می‌گردد. از سوی دیگر، افزایش مداوم قیمت‌ها بی‌ثباتی اقتصادی ایجاد می‌کند که باعث کاهش اعتماد فعالان اقتصادی به آینده و سرمایه‌گذاری در این بخش می‌شود.
با کنترل نرخ تورم، هزینه‌های تولید قابل پیش‌بینی‌تر شده و کشاورزان می‌توانند برنامه‌ریزی بهتری برای تولید، عرضه و فروش محصولات خود انجام دهند. همچنین، قیمت‌های متعادل موجب حفظ قدرت خرید مردم و افزایش مصرف محصولات کشاورزی می‌شود. در نهایت، کاهش نرخ تورم به تقویت امنیت غذایی، افزایش اشتغال در روستاها و کاهش مهاجرت به شهرها کمک می‌کند. بنابراین، سیاست‌گذاری هوشمندانه برای کنترل تورم در بخش کشاورزی یک ضرورت راهبردی برای توسعه کشور است.
البته باید توجه داشت که تورم ماهانه و سالانه بخش کشاورزی همچنان با رشد تورم همراه بوده اند که بیانگر شکننده بودن کاهش تورم نقطه به نقطه است. بنابراین ضرورت توجه دوچندان به این بخش که امنیت غذایی با آن گره خورده است از سوی سیاست گذاران بخش کشاورزی را می‌طلبد.
