افزایش قیمت نفت در دهه‌ی ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴، به اقتصاد نروژ درآمد زیادی وارد کرد. دولت نروژ در آن زمان با توجه به پیش‌بینی رشد قیمت‌ها، برنامه‌هایی را برای بهره‌برداری بهینه از این درآمد‌ها اجرا کرد. اما با تغییر شرایط جهانی و کاهش قیمت‌ها در اواخر دهه ۸۰، دولت نروژ تصمیم گرفت که وابستگی اقتصادی خود به نوسانات قیمت نفت را کاهش دهد.
در این راستا، در سال ۱۹۹۰، پارلمان نروژ تصمیم به تأسیس صندوق ذخیره ارزی گرفت. این صندوق به صورت رسمی در سال ۱۹۹۶ فعالیت خود را آغاز کرد. وظیفه‌ی مدیریت این صندوق به عهده بانک مرکزی نروژ قرار گرفت. این صندوق به طور قانونی می‌تواند وجوه را در اوراق مالی خارجی، اسناد بازار مالی، و سهام شرکت‌ها سرمایه‌گذاری کند.
یکی از ویژگی‌های مهم این صندوق، تأثیر آن بر صندوق بازنشستگی نروژ است. سود حاصل از سرمایه‌گذاری‌های صندوق ذخیره ارزی به تأمین تعهدات دولت در صندوق بازنشستگی نروژ اختصاص می‌یابد و عملکرد موفق این صندوق آن را به یکی از کارآمدترین صندوق‌های بازنشستگی در جهان تبدیل کرده است.
موجودی این صندوق، تا سال ۲۰۰۶، به مبلغ ۲۳۴ میلیارد دلار رسید. در حالی که نروژ یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان نفت در جهان است، حدود ۲۰٪ از درآمد کل ارزی نروژ از فروش نفت به دست می‌آید و ۸۰٪ مابقی درآمد آن مربوط به صادرات کالاهای پیشرفته و الکترونیکی می‌شود. این سیاست‌ها و عملکرد صندوق ذخیره ارزی نروژ نشان‌دهنده‌ی تفاوت‌های بزرگ میان نقش این صندوق در اقتصاد نروژ و نقش صندوق همتای آن در کشور‌های دیگر است.
