نسبت کفایت سرمایه منفی 73 درصدی بانک دی|تحلیل خبر
اهمیت
- کاهش توان تسهیلات دهی بانک ها: افزایش کفایت سرمایه معمولاً به این معناست که بانک‌ها باید سرمایه بیشتری را به عنوان ذخیره نگه دارند و این ممکن است منابع قابل استفاده برای اعطای تسهیلات را کاهش دهد.
- افزایش هزینه عملیاتی بانک ها: برای افزایش کفایت سرمایه، بانک‌ها ممکن است مجبور به جذب سرمایه جدید از طریق انتشار سهام یا افزایش سوددهی شوند. این اقدامات می‌تواند هزینه‌های عملیاتی بانک‌ها را افزایش دهد.
نکات تکمیلی
بانک دی از جمله بانک‌های زیان ده نظام بانکی است که شاخص کفایت سرمایه آن در وضعت منفی به سر می‌برد. به‌گونه‌ای که طبق آخرین اطلاعات رسمی منتشر شده در کدال، نسبت کفایت سرمایه بانک دی برابر با منفی 73.5درصد و کمتر از حدنصاب بانک مرکزی (۸ درصد) است. رقمی که با توجه به قوانین بانکی، نشان می‌دهد این بانک در برابر ریسک‌ها، توانایی مؤثری برای پوشش آنها ندارد. به بیان دیگر، کارکرد اصلی کفایت سرمایه، حمایت بانک در برابر زیان‌های غیرمنتظره و حمایت از سپرده‌گذاران و اعتباردهندگان است، شاخصی که در بانک دی، در وضعیت قرمز و بحرانی به سر می‌برد و تداوم فعالیت این بانک در شبکه بانکی کشور را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.
براساس اطلاعات صورت مالی بانک دی، نسبت کفایت سرمایه این بانک که در پایان اسفندماه سال گذشته منفی ۶۴ درصد بوده، حالا در پایان نیمه اول سال جاری به منفی 73.5درصد رسیده است.عدد منفی ۷۳ درصدی نسبت کفایت بانک دی درحالی بوده که حداقل استاندارد کفایت سرمایه ابلاغی از سوی بانک مرکزی ایران عدد مثبت ۸ درصد است.
قابل ذکر است نسبت کفایت سرمایه، یکی از نسبت‌های سنجش سلامت عملکرد و ثبات مالی مؤسسه‌های مالی و بانک‌هاست. به‌عبارتی، بانک‌ها برای پوشش ریسک ناشی از فعالیت‌های خود باید سرمایه کافی داشته باشند و مراقب باشند که آسیب‌های وارد‌شده به سپرده‌گذاران منتقل نشود.
در حالی که افزایش کفایت سرمایه بانک‌ها برای تقویت ثبات مالی و کاهش ریسک‌های سیستماتیک ضروری است، می‌تواند چالش‌هایی مانند کاهش تسهیلات‌دهی، افزایش هزینه‌ها و کاهش رقابت‌پذیری را نیز به همراه داشته باشد. بنابراین، سیاست‌گذاران باید در اجرای این سیاست‌ها تعادل مناسبی برقرار کنند تا از اثرات منفی آن جلوگیری شود.
