زیان 5.5 میلیارد دلاری قطعی برق و گاز به صنعت فولاد|تحلیل خبر
در سال ۱۴۰۳ معادل پنج و نیم میلیارد دلار خسارت ناشی از عدم تولید به دلیل قطعی برق بوده است. همچنین خسارت مجموع سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲ نیز هشت و نیم میلیارد دلار بوده است. بنابراین ۱۴ میلیارد و ۹۹ میلیون دلار ارزش تولید از دست رفته صنعت فولاد ناشی از محدودیت انرژی طی ۴ سال بوده است.
در سال ۱۴۰۳ نسبت به ۱۴۰۲ تولید فولاد به میزان ۵.۷ درصد کاهش یافته است که دلیل اصلی آن محدودیت انرژی برای صنایع فولادی کشور بود.
در سال ۱۴۰۳ دامنه قطعی‌های برق و گاز افزایش یافت بطوری که در سال ۱۴۰۳ اولین سالی بود که برق و گاز در کارخانه‌های فولاد با هم قطع شد. قطع برق می تواند آسیب های جدی به تولیدکنندگان فولاد وارد کند. اولین و مهم ترین آسیب، توقف تولید است. کارخانه های فولاد برای تولید محصولات خود نیاز به انرژی مداوم دارند و هر گونه قطع برق می تواند باعث توقف خطوط تولید شود. این توقف ها می تواند هزینه های بالایی برای تولیدکنندگان داشته باشد. توقف تولید نه تنها به کاهش درآمد منجر می شود، بلکه می تواند قراردادهای موجود را نیز تحت تاثیر قرار دهد و موجب از دست رفتن مشتریان شود.
دومین آسیب، کاهش کیفیت محصولات است. فرآیند تولید فولاد نیازمند کنترل دقیق دما و فشار است و قطع برق می تواند باعث عدم تعادل در این فرآیندها شود. این عدم تعادل می تواند منجر به تولید محصولات با کیفیت پایین تر و در نتیجه کاهش ارزش آن ها در بازار شود. کاهش کیفیت محصولات می تواند به از دست رفتن اعتماد مشتریان و کاهش سهم بازار منجر شود.
همچنین، قطع برق می تواند باعث آسیب به تجهیزات کارخانه شود. بسیاری از ماشین آلات و تجهیزات صنعتی به گونه ای طراحی شده اند که نیاز به برق پایدار دارند و قطع ناگهانی برق می تواند باعث خرابی یا کاهش عمر مفید آن ها شود. تعمیر یا تعویض این تجهیزات هزینه های بالایی را به تولیدکنندگان تحمیل می کند. به علاوه، هزینه های نگهداری و تعمیرات غیرمنتظره می تواند بودجه های تخصیص یافته برای توسعه و بهبود تولید را تحت تاثیر قرار دهد.
بنابراین؛ فولاد یکی از صنایع مادر و پیشران اقتصاد کشور محسوب می‌شود و افت تولید آن اثر زنجیره‌ای بر سایر صنایع پایین‌دستی، صادرات، اشتغال و رشد اقتصادی دارد.
تحلیل این روند نشان می‌دهد که بدون اصلاحات جدی در نظام تولید، مدیریت و توزیع انرژی، صنعت فولاد و سایر صنایع بزرگ کشور در معرض تهدید مستمر قرار دارند. عدم سرمایه‌گذاری کافی در زیرساخت‌های انرژی، نبود سیاست‌گذاری بلندمدت در حوزه مصرف صنعتی، و همچنین رشد تقاضای داخلی بدون افزایش عرضه انرژی از عوامل اصلی بروز این بحران هستند. تداوم این روند می‌تواند موقعیت رقابتی فولاد ایران در بازارهای جهانی را نیز به‌شدت تضعیف کند.
