در سپتامبر ۲۰۲۵، چین دو نمایش قدرت متفاوت را در سطح جهانی به اجرا گذاشت: یکی در قالب دیپلماسی و همکاری از طریق برگزاری نشست سازمان همکاری شانگهای و دیگری در قالب نمایش قدرت نظامی از طریق رژه روز پیروزی در پکن. این دو رویداد، نماد فلسفه پیشرفته سیاست‌گذاری چین هستند که ترکیبی از قدرت نرم و قدرت سخت را در عرصه بین‌المللی به نمایش می‌گذارند.
در نشست سازمان همکاری شانگهای که در تیانجین برگزار شد، چین با میزبانی بیش از بیست رئیس‌جمهور و نمایندگان کشورهای مختلف از آسیا، اروپا و آفریقا، به ترویج مدل حکمرانی چندقطبی پرداخت. این نشست با هدف تقویت همکاری‌های اقتصادی، امنیتی و فرهنگی، به‌ویژه با کشورهای جنوب جهانی برگزار شد. در این راستا، چین از طرح‌هایی مانند بانک توسعه سازمان همکاری شانگهای و پیشنهاد ایجاد سندهای مشترک برای کاهش وابستگی به دلار و مقابله با سلطه اقتصادی غرب استفاده کرد. همچنین، مشارکت ترکیه – به‌عنوان یک عضو ناتو – نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری چین در دنیای چندقطبی بود.
هم‌زمان، چین از رژه روز پیروزی در پکن برای نمایش قدرت نظامی خود بهره برد. این رژه با نمایش موشک‌های هسته‌ای، موشک‌های هایپرسونیک و سایر تسلیحات پیشرفته، قدرت سخت چین را در سطح جهانی به رخ کشید. این نمایش‌ها علاوه بر نشان‌دادن توان دفاعی، پیامی هشدارآمیز به آمریکا و متحدانش در منطقه اقیانوس آرام و دیگر نقاط جهان ارسال کرد.
ترکیب این دو رویداد، نشان‌دهنده راهبرد یکپارچه چین در استفاده هم‌زمان از دیپلماسی و قدرت نظامی برای شکل‌دهی به نظم جهانی جدید است. چین با تقویت حضور خود در سازمان‌هایی مانند سازمان همکاری شانگهای، در تلاش است مدل حکمرانی چندقطبی را پیش ببرد و هم‌زمان با نمایش قدرت نظامی، به رقبا و غرب هشدار دهد که مهار نفوذ چین آسان نخواهد بود.
این راهبرد دوگانه نشان می‌دهد که چین قادر است هم‌زمان از قدرت نرم و سخت بهره ببرد و در عرصه جهانی نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کند؛ رویکردی که می‌تواند تهدیدی جدی برای نظم جهانی غربی باشد و چالش‌های تازه‌ای برای قدرت‌های بزرگ ایجاد کند.
/ منبع
