بررسی تازه‌ترین صورت‌های مالی بانک آینده در سه‌ماهه ابتدایی ۱۴۰۴، بار دیگر حکایت از تعمیق بحران در این نهاد مالی دارد. زیان‌های پیاپی، وابستگی شدید به منابع بانک مرکزی و انباشت مطالبات غیرقابل وصول، تصویری تاریک از آینده این بانک ترسیم می‌کند؛ آینده‌ای که نه با اصلاح ساختار، بلکه با شتاب‌گرفتن زیان، به جلو می‌رود.
تنها در فصل بهار، بانک آینده حدود ۳۷ هزار میلیارد تومان زیان جدید ثبت کرده است. بخش قابل توجهی از این زیان، حاصل پرداخت سودهایی است که اساساً پشتوانه درآمدی نداشته‌اند. برای درک بهتر این فاجعه، کافی است بدانیم این بانک در هر روز از سه‌ماهه نخست سال جاری، به‌طور متوسط ۴۰۰ میلیارد تومان زیان داده است.
ریشه این زیان‌های سنگین را باید در سیاست‌های نادرست گذشته جست‌وجو کرد. بیش از ۹۰ درصد تسهیلات این بانک، به شرکت‌های زیرمجموعه یا افراد دارای ارتباط خاص اختصاص یافته و امروز عمدتاً در زمره وام‌های غیرجاری قرار گرفته‌اند. این یعنی بانک آینده نه‌تنها سودی از این تسهیلات نمی‌برد، بلکه سرمایه‌ای هم برای بازگشت در اختیار ندارد.
در چنین شرایطی، استقراض بی‌رویه از بانک مرکزی به ابزار اصلی برای ادامه فعالیت تبدیل شده است؛ راهکاری که نه پایدار است، نه عقلانی. این مسیر تنها به گسترش ناترازی‌های بانکی و ایجاد فشار تورمی گسترده‌تر منجر خواهد شد.
با ادامه این روند، زیان انباشته بانک آینده اکنون از ۵۰۰ هزار میلیارد تومان عبور کرده و پیش‌بینی‌ها حاکی از رسیدن آن به بیش از ۶۳۰ هزار میلیارد تومان تا پایان سال است. این رقم، اگرچه ممکن است صرفاً عددی در گزارش مالی به‌نظر برسد، اما در عمل به معنای نابودی سرمایه سپرده‌گذاران، افزایش ریسک سیستماتیک و تهدید اعتماد عمومی به شبکه بانکی است.
زیان سنگین و روزافزون بانک آینده، نشانه‌ای از بحران ساختاری در نظام بانکی است. این وضعیت نگران‌کننده از آن جهت بد است که اولاً باعث اتلاف منابع سپرده‌گذاران می‌شود، ثانیاً با استقراض بی‌رویه از بانک مرکزی، پایه پولی را افزایش داده و تورم عمومی را تشدید می‌کند. همچنین، ادامه این روند اعتماد عمومی به بانک‌ها را متزلزل کرده و ریسک سرایت بحران به سایر بانک‌ها را افزایش می‌دهد.
