تحلیل خبر کاهش مصرف ضروری ترین مواد غذایی
اهمیت
تأثیر بر سلامت عمومی: کاهش مصرف مواد غذایی اساسی مانند پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند منجر به کمبودهای تغذیه‌ای شود که خود عامل بروز بیماری‌ها و مشکلاتی مانند ضعف سیستم ایمنی، کم‌خونی، و مشکلات رشد در کودکان است و سلامت عمومی جامعه را به خطر می‌اندازد.
افزایش نابرابری‌ها: کاهش دسترسی به مواد غذایی ضروری در بین گروه‌های اقتصادی ضعیف‌تر، نابرابری‌های اجتماعی را تشدید می‌کند و به عدم عدالت اجتماعی دامن می‌زند.
نکات تکمیلی
سرانه استاندارد مصرف گوشت در دنیا ۷۵ گرم، اما در ایران حدود ۳۵ گرم است. سرانه مصرف فیبرها ۲۵ گرم، اما در کشور ما حدود ۱۵ گرم است. سرانه مصرف شیر و لبنیات هم در ایران، روزانه یک واحد است که باید ۲ تا ۳ واحد باشد. میزان کالری مصرفی از ۲۶۵۰ کالری به‌ازای هر نفر در اوایل دهه ۹۰، به ۲۱۰۰ کالری در سال‌های اخیر کاهش پیدا کرده است.
براین‌اساس، مصرف بعضی از اصلی‌ترین و ضروری‌ترین مواد غذایی در ایران با کاهشی نگران‌کننده روبرواست. این واقعیت، به‌شرط آنکه از سوی دولت مهار و کنترل نشود، می‌تواند امنیت غذایی کشور را با تهدیدهای روبرو کند.
البته لازم به ذکر است که ناامنی غذایی در دنیا هم روندی افزایشی دارد. سهم افراد مواجه با ناامنی غذایی شدید از کل جمعیت دنیا، از ۲/۹ درصد در سال ۲۰۱۸ به ۷/۱۱ درصد در سال ۲۰۲۱ افزایش‌یافته است. طبق گزارش سال ۲۰۲۳ «وضعیت امنیت غذا و تغذیه در جهان» که فائو منتشر کرده است، ۷۳۵ میلیون نفر در جهان در سال ۲۰۲۲ با گرسنگی مواجه بوده‌اند که افزایش ۱۲۲ میلیون‌نفری را نسبت به سال ۲۰۱۹ نشان می‌دهد. برآوردها حاکی از آن است که با ادامه این روند، تعداد گرسنگان در سال ۲۰۳۰ به بیش از ۸۴۰ میلیون نفر خواهد رسید.
در ارتباط با جایگاه امنیت غذایی ایران هم بر اساس گزارش‌های منتشرشده از طرف سازمان جهانی خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، نسبت واردات مواد غذایی به‌کل صادرات ایران در چند سال اخیر، ۱۱ درصد است. با این شاخص، ایران در میان ۱۹۵ کشور جهان از منظر امنیت غذایی، در جایگاه ۷۶ جهان قرار دارد که نشان می‌دهد شرایط امنیت غذایی در ایران از ۱۱۹ کشور جهان، بهتر و از ۷۵ کشور جهان، بدتر است.
بنابراین کاهش مصرف پروتئین، گوشت، لبنیات و فیبرها در میان مردم واقعیتی دردناک و خطرناک است که بیش از هر چیز امنیت غذایی کشور را تهدید می‌کند. جهش قیمت مواد غذایی و کم‌رنگ‌شدن حضور این محصول‌های مهم از سفره مصرف روزانه دهک‌های درآمدی اندک، در درازمدت نسلی را روی دست ملت خواهد گذاشت که از آسیب‌ها و ضعف‌های جسمانی فراوان در رنج خواهند بود.
