ایران در آستانه سالخوردگی|تحلیل خبر
بررسی‌های آماری مرکز آمار ایران نشان می‌دهد نرخ رشد جمعیت کشور در دوره ۱۴۰۵–۱۴۰۰ به ۰.۷۲ درصد کاهش یافته است. این رقم در دوره ۱۳۹۵–۱۳۹۰ حدود ۱.۲۴ درصد و در دوره ۱۴۰۰–۱۳۹۵ برابر با ۰.۹۸ درصد بود که نشان از روند نزولی پیوسته در رشد جمعیت دارد.
در حال حاضر، امید زندگی در ایران حدود ۷۶ سال است؛ این عدد نسبت به ۴۰ سال گذشته افزایش قابل‌توجهی داشته و در حوزه سلامت عمومی، یک دستاورد مثبت محسوب می‌شود اما در زمینه باروری از دهه ۸۰ به بعد، میزان باروری در کشور به جز یک مقطع کوتاه در نیمه اول دهه ۹۰، همواره زیر سطح جایگزینی (۲.۱ فرزند به ازای هر زن) قرار داشته است. این روند نزولی پس از همه‌گیری کووید-۱۹ نیز ادامه پیدا کرد. بر اساس آخرین برآوردها، میزان باروری کل ایرانی‌ها حدود ۱.۵ و در برخی مناطق کشور کمتر از ۱.۵ است.
همچنین برآورد‌های مرکز آمار ایران نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۴، از هر ۱۰۰ نفر جمعیت ایران، ۸ نفر در گروه سنی ۶۵ سال و بیشتر قرار دارند. این نسبت در سال ۱۳۹۵ برابر با ۶ نفر بوده است. بر اساس گزارش مرکز آمار، جمعیت ایران در سال ۱۴۲۸ به اوج خود، حدود ۹۴.۵۶ میلیون نفر، خواهد رسید و از اوایل دهه ۱۴۳۰ روند کاهش را آغاز می‌کند. این بدان معناست که ایران تنها حدود دو دهه دیگر فرصت دارد تا از ظرفیت جمعیتی فعلی خود بهره ببرد.
کاهش نرخ رشد جمعیت به زیر یک درصد، نشانه‌ای روشن از ورود ایران به مرحله پایدار گذار جمعیتی است. عواملی مانند افزایش سن ازدواج، کاهش تمایل به فرزندآوری، تحصیلات بالاتر در میان زنان، و تحولات سبک زندگی، نقش مهمی در این روند دارند. پیامد این وضعیت، پیر شدن جمعیت، کاهش نیروی کار جوان و افزایش هزینه‌های اجتماعی دولت خواهد بود.
