وابستگی اقتصاد ایران به دلار، یک واقعیتی پیچیده است که تأثیرات مختلفی بر اقتصاد این کشور دارد. در این یادداشت، به تبیین این وابستگی و راهکارهای احتمالی برای حل مشکلات مرتبط با آن می‌پردازیم.
وابستگی به دلار در اقتصاد ایران، به چالش‌های متعددی انجامیده است. یک جنبه مهم این وابستگی، تأثیر آن بر معاملات خارجی کشور است. مسائلی چون فروش محصولات داخلی بر اساس نرخ دلار تلگرامی توسط شرکت‌های دولتی، امکاناتی راجع به مبادلات خارجی مطرح می‌کند.
برای حل این مشکلات، لازم است ریشه‌های وابستگی به دلار شناسایی و درمان شوند. تعدادی از این ریشه‌ها شامل نظام پرداخت تراستی، عدم انطباق نقشه ارزی و تجاری کشور، وابستگی به زیرساخت‌های دلاری و درآمدهای ارزی پایین کشور می‌شوند.
یکی از راهکارهای پیشنهادی برای حل این مشکل، انطباق نقشه ارزی و تجاری کشور است. این اقدام به معنای استفاده از روش‌های تهاتری در تجارت و تسهیل در تبادل ارز در بازارهای مالی کشور است. این تدابیر می‌توانند به تعادل در نرخ ارز و ارتقاء اقتصاد در شرایط تحریم کمک کنند.
دلارزدایی واقعی: حذف وابستگی به مسیرهای ارزی تحریم‌پذیر
برخی از تصریحات مقامات اقتصادی، به دلارزدایی واقعی اشاره دارند. این مفهوم به حذف هر گونه وابستگی به مسیرهای ارزی تحریم‌پذیر اشاره دارد. تحقق این هدف نیازمند انطباق نقشه ارزی و تجاری کشور است.
تهاتر، به عنوان یک راهکار عملی برای مدیریت نرخ ارز، مورد تأکید است. استفاده از تهاتر نفت و کالای اساسی با کشورهایی چون چین، می‌تواند به انتقال منابع ارزی و تسهیل در مدیریت نرخ ارز کمک کند.
وابستگی به دلار یک چالش مهم در مسیر توسعه اقتصاد ایران است. رفع این مشکل نیازمند رویکردهای نوآورانه و جامع برای حل ریشه‌های وابستگی و تسهیل در تدابیری است که بازار ارز را تعادل دهد و بتواند در شرایط تحریم به بهبود وضعیت اقتصاد کشور کمک کند.
